Projekt Esencja nie powstał w próżni. Wiele lat przemyśleń, lektur, rozmów, dyskusji doprowadziło pastora Konrada Pasikowskiego do poczucia potrzeby zorganizowania takiej czasoprzestrzeni jak Esencja – czasoprzestrzeni otwartej na drugiego człowieka, z jego poglądami, odczuciami i argumentami, czasoprzestrzeni gdzie pomimo różnorodności, czy nawet różnic, można by stworzyć społeczność ludzi rozważających istotne tematy.
Gdyby tak się zastanowić, to można wyróżnić pewne filary, na których oparta jest idea spotkań Esencja, oto one, a w języku potocznym i filozoficznym nazywane są wartościami. Oto one:
Wiara – przekonanie o rzeczywistości, że jest czymś więcej niż możemy zaobserwować i zrozumieć;
Nadzieja – przekonanie o Większym Dobru, Ostatecznym Sensie wszystkiego;
Miłość – reguła etyczna wynikająca ze świadomości i doświadczenia Większego Dobra;
Prawda – zgodność poznania z rzeczywistością, świadomość tego co i jak jest;
Dobro – to, co służy bytowi, człowiekowi, społeczności ludzkiej;
Piękno – to, co wzbudza zachwyt i na pociąga człowieka na jego podstawie;
Wolność jednostki – człowiek ma prawo do decydowania o swoim losie (na tyle, na ile jest to możliwe) oraz do subiektywnego interpretowania własnego doświadczenia;
Autentyczność – bycie prawdziwym sobą na zewnątrz; postawa, w której;
Dialog – postawa w procesie komunikacji, w której przynajmniej dwie jednostki naprzemiennie obierają rolę nadawcy i odbiorcy komunikatu, przy jednoczesnym zachowaniu poszanowania dla odmienności oraz zasad kultury osobistej;
Rzetelność – dane, informacje i wiedza winny być prezentowane zgodnie z etyką badawczą;
Myślenie krytyczne – (nie mylić z krytykanctwem) to myślenie analityczne, rozkładające problem na czynniki pierwsze;
Systematyzacja i syntetyzacja – dane, informacje i wiedza winny być prezentowane w sposób przejrzysty, skategoryzowany i syntetyczny (zwięzły, treściwy);
Jakość przekazu – podejmowanie jednego zagadnienia “na raz”, jasne artykułowanie celów i problemów wywodów;
Metoda pytań – stosowanie metody majeutycznej (akuszerskiej), która polega na wydobywaniu z ucznia (dyskutanta);
Pragmatyzm – ukazywanie praktycznych zastosowań i rozwiązań problemów dnia codziennego;
Spotkanie – spotkanie osób (szczególnie po okresie obostrzeń pandemicznych) jest wartością samą w sobie;
Rozmowa i dyskusja – przeciwstawiamy się złym tendencją społeczeństwa polskiego do kłótni i agresji słownej;
Inny – tworzymy czasoprzestrzeń, która mogłaby objąć osoby o innych poglądach, przekonaniach czy doświadczeniach;
Minimalizm i prostota – mniej znaczy więcej;
Natura – ukazujemy dekoracji naturalne, aby wzbudzać pragnienie za naturą;
Harmonia – stan, który łączy rozmaite elementy w całość;
Komunikatywność – posługiwanie się językiem powszechnie zrozumiałym (w przeciwieństwie do języka religijnego);
Adekwatność – należy przedstawiać treści adekwatne do potrzeb współczesnego człowieka;
Żywy przekaz – treść przekazywana z małą objętością prezentacji wizualnej, dużo wypowiedzi, bez szczegółowego konspektu, użycia tablicy elektronicznej.